Obiora

I går kom nyheiten om at polititenestemennene som sørga for Obioras død får saken sin henlagt.
Synd.

Eg trur det ville væra til alles interresse å finne ut meir av kva som eigentlig skjedde der.
For denne saken har i bunn og grunn bare vært eit prakteksempel på manipulasjon og ensidighet fra medias side. Me får høyre om familien til Obiora, og om kor lei seg dei var, og høyre deira versjonar av kva person han var. Me får høyre om støtten dei får, og oppsluttninga saken får av ulike organisasjonar. Og ikkje minst me gong på gong sjå skulebilete til obiora i avisene.
Det må da finnes andre bilete

Frå den andre sida blir me forklart kva kvelartak som blei tatt, kor unødvendig det var, og kor skuldige desse politimenna var.

Det me derimot manglar, er reaksjonane til politimenna i møte med Obiora, korleis sosilalkontorpersonalet opplevde han, og akkurat kor aggresiv han var.
For er ikkje starten historia sånn, at Obiora gjentatte gonger uttrykka seg aggresivt på trygdekontoret, på grunn av kutt i sosial støtte. Utan å vite heilt sikkert, vil eg tru at ein må oppføre seg ganske radikalt før politiet blir tilkalla.

Tre polititenestemenn kom, Obiora motsatte seg arrest, blei lagt i bakken, og fekk på ein eller annan måte ein arm rundt halsen og blei kvelt. Bevisst eller ubevisst frå politiet si side.

Eg har vanskelig for å tru at ein politimann ville med vilje drepe ein person med kvelertak. Spesielt med to kollegaer tilstades.
I ettertid er det lett å være smart. Ekspertar og advokatar meiner at det ikkje var nødvendig å handle på den måten, og at dette kunne lett vore unngått dersom politiet hadde gjort slik og slik. Det er lett for dei og sei, dei var ikkje der. I ein stressa situasjon, der du og omgivelsene er trua, og det er din jobb og ta vare på omgivelsene, gjer du ditt beste for å unngå skader. Eg er sikker på at politiet fulgte protokoll, og snakka til Obiora før episoden skjedde.

Spørsmålet eg stiller er, kva gjor Obiora på det kontoret som gjorde at politiet måtte legge han i bakken. Og ein kan jo kanskje stille seg spørsmålet, om det heile hadde vore unngått dersom ein ikkje hadde motsatt seg arrest. Kven veit.

Med all respekt til familien.
Det kan godt være at polititenestemenna med vilje brukte ulovlege metodar. Den beste måten er å få saken opplyst og ferdig. Både Obioras familie, og politiet er best tent med det.

Den farlege litteraturen

Vatikanet fordømmer den nye filmen "the golden compass". Begrunnelsen skal være antikristen og handler om en kald verden uten en gud.
Dersom dette er eit rett sitat fra vg.no si side har virkelig nissane i vatikanet glømt å lufte LP-coveret dei har på hovudet.

Trilogien handlar om ein overståande makt som nedtrykkar alt som ikkje passar deira syn på verden. Der den såkalla overmakta tar kontroll over fenomen som dei følar kan øydelegge deira sanning. Ei makt som fjernar all form for kritikk, og gjerne svarar med valdelege tendensar.

Den faktiske religiøse motivet her, sikter seg sjølvsagt inn på vatikanets tidelige krøkelse i renessansen, og vidare i historien. Banning av bøker, drap av vitenskapsmenn som hevda det var andre løysingar enn den religiøse.

Det som er ekstra festelig nå er at vatikanet gjer ironisk nok det samme som boka seier at dei kjem til å gjere. Fornekte den (i.o.m. at dei ikkje har makt til å banne boka). Mangelen på toleranse overfor kritikk er latterlig.

Ein annan parallell kan kanskje trekkas til vår alles kjære russiske president. Eller "man of the year" som amerikanarane kallar han.

Er det bare eg som frys nedover ryggen?

Ljugekors?

Til alle som synes blogginnlegga mine er for lange. Her er ein tidleg julepresang.

SVs Kristin Halvorsen lovde i starten av sin regjeringsperiode å sikre full barnehagedekning innen utgangen av 2007. Så sikker var ho, at ho lovde å gå av dersom det ikkje vart innfridd.

På tide å faktisk holde eit løfte denne gongen?
Eller holdt Kristin ljugekors når ho sa det og?

Som ein vis mann sa rett før valget: Dei som kjem til å bli mest skuffa dersom SV kjem i regjering, er dei som stemte SV.

God Jul.

Ein smule diffust bodskap

Etter ein del julekonsertar i desember, har eg fått sjansen til å se innsida av relativt mange kyrkjer. Eg har ingen ting i mot kyrkjer. Dei er fantastiske konsertlokale, har alltid eit venlegstilt publikum, og mykje av musikken som blir spelt i kyrkjer er blandt den finaste musikken i verden. Faktisk er ein del av den store klassiske musikken komponert til kyrkja.

Men ein ting som aldri slår feil uansett kvar eg er, er oppslagstavler med informasjon. Informasjon om ulike meniheiter, ressurssenter, tilbod for barn etc.
Og som ein ekstra kicker er det satt opp eit skjema ein kan føre namnet sitt på, for å støtte kampen mot kjønnsliberalt ekteskap.

Noko av teksten som vart presantert på arket, var regjeringas forslag om kjønnsliberalt ekteskap, og om korleis det ville øydelegge dei tradisjonsrike familieverdiane i samfunnet vårt.

Tradisjon er eit kort kristne spelar på alt for ofte. Når enkelte politikarar i forige uke gjekk ut av nemnte at ein kanskje burde oppdatere KRL - faget, var KRF og andre kriste ute på rappen og hevda at det kom til å bryte med ein 1000 år gammal tradisjon. Heile 1000 år faktisk.

Eg foreslår å føre inn faget "perspektiv og filosofi" inn i alle ledd av grunnutdanninga. Og sånn som enkelte utalar seg for tida, burde det kanskje vore obligatorisk vaksenopplæring og. Dersom ein hevdar at KRL-faget har lange tradisjonar, og at eit kjønnsliberalt lovforslag kan øydelegge familieverdiane i samfunnet, då har du nisselua trukke så langt ned i ansiktet at den muligens skader luftvegane dine.
Er du så opphengt i å ikkje se det "the big picture"?

La oss ta ein liten uoffesiell historietime.
År 0 - 1400: katolikkane innprentar oss med at det å gifte deg, eller i det heile tatt omgås med ein person som ikkje er frå din klasse er ei synd. Uten å ha beviser for det, er eg sikker på at vatikanet argumenterte med at det kom til å ødelegge dei tradisjonsrike familieverdiane.
Nå veit me at dette er drittpreik frå ende til annan. Er du forelska i ein person, kan ingen stoppe deg fra å være med den personen (vel og merke dersom det er gjensidig;-))

År 1890 - 1970, USA: Det vært rekna som ei synd å gifte seg, og i ekstreme tilfeller, være med ein person av ulike kulør og etnisk bakgrunn. Igjen uten beviser, er eg sikker på at dei konservative skyteglade cowboyane argumenterte med at det ryste sjølve fundamentet som den gode kjernefamilien vugga på. Dei tradisjonsrike verdiane må oppretthaldas.
Nå veit me at svarte, kvite, gule og neongrønne er likeverdige. I dag er det faktisk sjølvsagt.

År 2007 ->, Noreg, USA etc: Det vært rekna som ei synd å gifte seg, ja til og med forelske seg i ein person med det same kjønnet. Den kristne kyrkja og menighetene kjempar febrilsk imot. Det øydelegg jo heile den tradisjonsrike familien.
Eg er sikker på at i framtida kjem etterkommarane våre til å le av oss, og sjå på dette som det var sjølvsagt. Også kristne. Fordi, er du forelska og glad i ein person, skal du sjølv få kunne bestemme om dette er rett eller galt. Lenge leve fri vilje.

Og når det gjeld den 1000 år gamle tradisjonen med KRL-faget i skolen.
Omskjæring av små jenter er ein del av skulekvardagen til elevar i fleire land. Den tradisjonen er over 3000 år gammal. Bare fordi det er ein tradisjon, betyr det ikkje at det er rett.

Utan samanlikning, sjølvsagt.

One Hit Wonder #2

Denne gongen har eg funne ei perle. Ein absolutt godbit fra slutten på 70-talet. Eg var som kjent ikkje fødd då, men skulle gjerne ønske eg var. Og denne låten er ein av grunnane.

Låten er "Pop Muzik" gitt ut av det fantastiske psydonymet "M".
Dette er ei låt som, trass 6 millionar solgte singlar, bare kan skryte på seg ein andre plass på hitlisten. Kun slått av Art Garfunkles "bright eyes".

Gruppa "M" seier sjølv at denne låta var eit forsøk på å fange dei siste 25 åra med popmusikk inn i ei låt. Og med ein pretensiøs brite bak mikrofonen og ein tysker på synth (sjølvsagt), må det gå bra. Dette er ein låt som borer seg rett inn i hjernebarken, og er provoserande fengande.

Låten har i tillegg til eit svært så plagsomt synthspor, også elektronisk blåserekke, koredamer og sjølvaste David Bowie som klappar i bakgrunnen.

"M" klarte å gi ut ein singel til før dei forsvann. Seinare har hovudpersonen i bandet, Robin Scott, gitt ut nokon singlar utan å oppnå det heilt store resultatet.
Låtens store comback var når U2 bestemte seg for å ta den under sine vinger og bruke den som opningsnummer på ein av turnéane sine.

Musikkvideoen er eit must å sjå. Kos deg.

One hit wonders

Ein er bare nødt til å elske dei.
Låtar som glir inn i hovudet, forbasket fengande. Artistar som tener meir penger på ein låt en dei fleste artistar gjer på fleire album.

Og så forsvinn dei.

Og det er nesten ingen som høyrer frå dei igjen. Dei forsvinn i evigheiten, og treng aldri gjere eit dagsverk igjen. Dei kan leve av feite royalties og tonopengar. Og dersom det ikkje er nok, så kan ein alltids bli med på ein turné med Øyvind Mund & Co.
Ein av mine planar i livet er iallefall å lage ein hit. For så å ta resten av kvelden fri. Eg vil forsvinne i evigheiten med synthpop og dårlege coverversjonar. Og den beste måten å gjere det på er å studere meisterane. Dei som verkeleg klarte det.

Og det har eg tenkt å starte med. Med jevne mellomrom skal eg presentere one hit wonders, til glede og mimring for deg.

Først ut: Michael Learns To Rock


Dette er kanskje ikkje definisjonen på one hit wonders, i og med at MLTR har gitt ut heile 6 album sidan 1991. Men det er nettopp det som er det festlige. Det einaste folk kjenner av dette bandet er "the actor", ein middelmådig song om ein person som ikkje heilt føler at han strekker til.

Det som kanskje er meir bemerkelsesverdig er namnet. Eg har alltid lurt på kvifor dei kalla bandet sitt noko så tåpelig som "Michael Learns to Rock", spesielt med tanke på at det ikkje finnes eit fnugg av rock på albuma deira. Men det heile falt på plass då eg leste eit intervju med bandet.

"Yeah, it was like Johnny Hates Jazz and Frankie Goes to Hollywood. Sure, I've regretted calling ourselves this many times since, but we were successful so quickly we had to stick with it and over time I got used to it." (Taipei Times, 06 07 2007)"

Bandet innrømmer også at "Michael" eigentlig er Michael Jackson, og at det er han bandet er oppkalla etter. Logisk, i og med at ingen i bandet faktisk heiter Michael.

Kos deg med den herlige musikkvideoen.



Og mens du allerede er på veven. Sjekk ut http://www.mltr.dk/
Der kan ein høyre den nye julelåta deira. Enjoy.

Takk kjære Danmark, for denne fabelaktige perla.

Delvis, halvvegs, nesten, heilt OK.

Den evinnelige debatten.

Det er nok ein gong kyrkja det handlar om, og denne gongen er det homofili.
Eg kan halde meg for god til å kommentere saken.
Men eg kjem ikkje til å gjere det.

"Dobbeltmoral er dobbelt så bra som enkeltmoral"
Dette sa ein fabelaktig lærar eg hadde på vidaregåande. Det fulgte med ein advarsel. Dobbeltmoral finnes over alt. Og det gjer det.

Og når du ser nokon, anten det er ein person, eller ei heil gruppe mennesker, bryte ut i dobbeltmoralske spasmer. Då er du nødt til å reagere. Og det er det eg gjer nå.
16. november vart det vedtatt på kyrkjemøtet at prestar som lev i ein homofilt partnerskap skal kunne ansettjast og vigslast. Vedtatt med eit fleirtal på 50 mot 34.
Haka er at det er opp til kvart bispedømme å vurdere saken, og avgjer sjølv. Biskop Sigurd Osberg har uttalt at akkurat denne løysinga kanskje ikkje er så heldig, og at det vil føre til eit meir rotete system. Han meiner at det er uryddig, og kan føre til kaos.

Enig.

Skal ein først ta eit standpunkt i denne saka, bør det være lik praksis over alt. Rettferdighet i alle bispedømmer. Men, eg synes at dette absolutt er eit steg i rett retning. Kanskje endelig verdiane kyrkja forkynner skal gjelde alle. Og la oss være ærlige. Mykje bra står i bibelen, og vennskap, partnerskap, verdiar og generelle normer. Normer som alle er indoktrinert i, og som me ser på som sjølvsagt. Alt i alt fann eg artikkelen skreve av Sigurd Osberg tilfredstillande.

Det er tydligvis ikkje alle som meiner det samme.

Vil absolutt ikke se 2 av samme kjønne spotte kirka mi!!

De kan gjøre som muslimene,bygge en homo moskee!!

Dette var eit av debattinnlegga lenger nede på sida. Tatt i betrakning at dette ikkje var av det verste som sto der, er det grunn til ein tankeprosess. I det siste har eg diskutert mykje med venner av meg, nokon svært kristne, og nokon personleg kristne. Felles for dei alle er at i lys av programmet "de syv dødsyndene" føler at dei og deiras religion blir trakasert. Spesielt på nettet. Og då gjerne i kommentarfelta til VG og Dagbladet.
Eg er sjølvsagt heilt enig. Mykje av det som blir sagt er umodent og tåpelig.
Anonyme kommentarar der det blir hevda at kristne er idiotar, naive, mordarar og nazistar. Feigt og totalt lavmål.

Men med homofilidebatten, vel, la oss bare sei at eg høyrer mange glasshus revne. Den deilige dobbeltmoralen setter inn.
Og eg er klar over at det ikkje er dei samme. Men dette angår heile religionen. Og alle innvolverte. Det er heilt ok at du ikkje støttar homofile, og iallefall ikkje deiras rett til å være prestar.

Du tar feil; men du har lov til å meine kva du vil. Eg kjem tilbake til dette.

Men ein skulle tru at kristne, som har fått så mye drit og ufortent kritikk i det siste, kanskje ville holde seg for gode til å kritisere mennesker med ein annan legning. Og iallefall ikkje dra islam inn i dette.

Men igjen. Det er jo ok å kritisere og spotte islam. (ref. Mohammedtegningane).
Dette handlar først og fremst om respekt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Andre kommentarar tok opp bibelens forhold til homofili, og sa at dei nå skulle melde seg ut av statskyrkja, fordi statskyrkja ikkje lenger "følger bibelen". Dei om det.

Men akkurat her bringer dei på bane noko som er svært essensielt i det om å være kristen. Å tru på bibelen, og å følge den. Der kjem problema. Eg har tidlegar nemnt at dersom du følger bibelen, så skal du kunne drepe din nabo dersom han jobber på sabbatsdagen.
Ei venninne av meg påpeika at kristne følger det nye testamentet, og dei 10 bud.
Liten glipp der kanskje, i og med at dei 10 bud kjem fra,
akkurat,
Det gamle testamentet. 2. mosebok (20, 3-17) og 5. mosebok (5, 7-21).
Tilbake til dette med å drepe din nabo for å jobbe på sabbatsdagen. Det er tatt ut i fra 2. Mosebok (35, 2-?). Er det sånn at dersom du er kristen kan du velge det som passer, og så hevde at det som ikkje passer egentlig ikkje gjeld.

Dobbelt så bra.

Men la oss nå for syns skyld rette oss mot det som står i bibelen om homofili.

Når en mann har omgang med en annen mann slik som en har omgang med en kvinne, har de begge gjort en avskyelig gjerning. De skal dø; det hviler blodskyld på dem. (3. mos - 20, 13)

Du skal ikke ligge med en mann slik som en ligger med en kvinne. Det er en styggedom. (3. mos - 18, 22)

Vet dere ikke at de som gjør urett, ikke skal arve Guds rike? La dere ikke føre vill! Verken de som driver hor, de som dyrker avguder, eller de som bryter ekteskapet, verken menn som ligger med menn, eller som lar seg ligge med. (1. kor, 6, 9-10).

Derfor overga Gud dem til skammelige lidenskaper. Kvinnene deres byttet ut det naturlige samliv med det unaturlige. 27 På samme måte sluttet mennene å ha naturlig samliv med kvinner og brant i begjær etter hverandre. Menn drev utukt med menn, og de måtte selv ta straffen for sin villfarelse. (Rom 1, 26-27)


Så vidt eg ser, er det to referanser til det gamle testamentet og to til det nye testamentet.
Mitt spørsmål då er, kvifor kan ein forkaste enkelte ting i bibelen (GT), og så tviholde på noko anna?

Den openbare grunnen er dette. Drap og straff for religiøse overtramp er ikkje akseptert i vårt samfunn. Til og med dei mest konservative kristne meiner ikkje at ein burde bli drept får å være homofil. (Nokon går så langt at dei meiner ein kan kurerast for homofili. Dersom du har dette synspunktet burde du kanskje vurdere psykologihjelp sjølv).
Kristendommen har etterkvart blitt ein moderne religion. Ein religion som har tilpassa seg samfunnet.

Kvifor ikkje ta det neste skrittet?
Bevis at kristendommen er ein god religion. Bevis for oss skeptikarar at som kristen elskar du din neste, og din nestes homofile partner. Bevis for oss at det å være kristen ikkje betyr å dømme andre mennesker.

Bevis for oss. Men viktigast av alt; bevis for dokke sjølv.

Konspirasjonens start

Som tidlegare nemnt er eg ein stor fan av konspirasjonsteoriar. Dei bringer ein fantastisk deilig løysing på urettferdige ting i vårt samfunn.

Dei eg likar best, er dei som innvolverer ein samling mennesker som styrer heile verden. I det siste har kiosklitteraturen til Dan Brown blitt svært så populær. Morsom lesning, fult på høgde med Michael Moore sine filmar og bøker. Og med desse bøkene har oppstusset med "ILLUMINATI" starta for fullt. Ein stor organisasjon, med røtter over alt. Den nye verdensordenen. Freakin´ fantastic.

Eg har samme fascinasjon for den italienske mafian. Cosa Nostra. John Dickie har skreve ei bok med samme namn. Den tar for seg den sicilianske mafiaens historie. Filmane men titlane Gudfaren (I, II, III) tar for seg mafiavirksomhet i USA. Alle desse samlingane og konspirasjonane får meg til å tenke ein ting.

Eg vil også væra med.

Eg vil og ha min egen hemmelege klubb av viktige mennesker. Eg vil ha innflytelse og makt. Eg vil ha ulovleg mye makt. Dessverre er det ikkje bare til å bli frimurar, eller bli medlem av den såkalla "gutteklubben grei". Ein må nesten komme frå ein pengefamilie, eller ha ein jobb med mye kontaktar.

Derfor skal eg starte min eigen organsisasjon. Min ansamling av personar med ulike spesialfelt. Eg vil ha innviingssermoniar, opptakskrav, hemmelege møter. Ja til og med eigne kjennetegn, på samme måte som frimurarane har ringane sine. Lyssky afferer, inntening av penger.

Men det blir litt stusseleg med bare eit medlem. Derfor innviterer eg deg til å være med. Du har jo ingenting å tape.

Mail meg. tomin_tollefsen@hotmail.com
Gler meg til masse mail i innboksen.

Jo fleire me er saman...

Knekkebrød og Zalo

Ordet blogg har ein ekkel klang over seg. Å fortelje nokon at du bloggar er på grensa til flaut. Fult forståeleg eigentleg. Det einaste ein gjer er å presse sine meiningar på andre.
Men igjen, eg tvingar deg ikkje til å lese, så eg gjer faen.

Men eg har eit problem med skrivinga. Eg føler at eg bør skrive noko som ein kan relatere seg til. Ikkje berre om meg og mine problem. Så spennande er eg ikkje. Så på mine endelause vandringar i Bergen by gjekk det opp for meg kva alle mennesker, iallefall dei fleste, har til felles.
Dei handlar.
Antiklimaks? Nåja, det får nå så væra.

Poenget er at alle kjøper matvarer på sin lokale butikk. Og alle, utan noko unntak må ha irritert seg over enkelte ting på butikkar. Ein kan rett og slett ikkje la være.
Ein klisjé å skrive om. Blitt gjort før.
Klar over det. Men det er ingen ting som er så delig som å få sleppe det laus av og til.

Når du står i kø ved kassa på bunnpris, og ein med downs syndrom slår inn varene med roleg nøyaktigheit; då har du all tolmod i verda.
Men når ei middelaldrande, rødvinsmarinert "flicka", med røykeånde står og hostar på druene dine, forsvinn den tolmoden ganske fort.
Eller når den seksten år gamle blonde jenta ikkje klarar å finne strekkoden på ei banan.
Arg. Mandagar.


Men det største irritasjonsmomentet er ikkje bak kassen, men foran. Det er merkelig korleis kosmos straffar deg, ved å la alle eldre damer av ein heilt spesiell type betale i kassen kl. 19.55. Sjølvsagt rett foran deg, der du star med to hansa, ei flaske zalo, og knekkebrød. Du innser i det øyeblikk, at det blir appelsinjus til kveldspizzaen.
Igjen.

Ingen setter meir pris på ein konspirasjonsteori enn meg. Illuminati, UFO, Elvis, Shakespear og kristendom. All aces in my book.
Men korleis desse eldre menneskene klarar og konspirere saman er utanforbi min fatteemne.
Det som skjer er som følger, og du kjenner det garantert igjen.

• Først presser dei så mye som overhode mulig på kassebåndet. Stabler melk, kamfer og surkål til den store gullmedaljen. Når alt er plassert, ventar dei. Og den stakkars kassedamen må rope på hjelp tre gonger.
  
• Så er alle tinga gjennom, og kassedama seier "753 kr.". Dette blir bra. Sjølv om dei har stått og venta aldri så lenge på dette, blir dei like overraska kvar gong når kassedama seier prisen. Ikkje fordi det er dyrt, men fordi det alltid kommer som eit sjokke at dei må betale.
  
• Vel, kanskje dei må finne fram lommeboka, portemonèen, eller konvolutten med tusenlappane i. Ned i trillebagen og leit. Leikande lett.
  
• Så korleis betaler du best 753 kr? Bankkort er ei løysing, men problemet med bankkort er at du må kunne ein kode. Og med startande alzheimers kan dette være litt vanskelig.
  
• Greit. Då betalar du cash. Ein femhundrelapp, ein tohundre lapp og ein hundrelapp. Fantastisk. Opplevelsen kan ende her.
  
• Tenker du. Dessverre blir idyllen brutt av kassedama som spør "har du tre kroner".
  
• Hurra. Ned i lommeboka, leite i alle lommer og bak alle bilder. Nei beklager.
• Punchlinen kommer med dei to neste spørsmåla. "kvitering?" og "pose?". For guds skyld. Dette er ikkje vanskelige spørsmål. Det er ikkje som om du må velge ny farge på toalettsetetrekket ditt. Eller bestemme deg for kva sengetrekk du skal legge på idag. Ja eller nei.
  

Alle har sjølvsagt ein historie som dette. Dessverre.
Og dersom du sitter nå og fordømmer meg fordi eg syter over dette;
fåkk deg. Du syter sikkert like mykje. Kanskje meir. Eg er ein ganske tolmodig person.
Ja eg har det bra her i livet. Ja, dette er ein av dei få tinga eg kan klage på. Og ja, eg burde få ting litt i perspektiv.

Perspektiv Suger.

CD-ar på veggen

Eg har nyleg starta med å henge cd-ane mine på veggen. Til pynt. Joda, eg er klar over at det er skikkelig ungdomsskulepreg på det, men eg likar det. Det appelerar til meg, og det er strengt tatt det som betyr noko.

Grunnen til at eg gjer noko så "fælt" med cd-ane mine, er fordi eg ikkje høyrer på dei lenger. All musikken min ligg inne på macbooken min, og den kan eg koble til høgtalarar, eller legge alt på mp3-spelaren min. Ein kan trygt sei at eg ikkje lenger ser vitsen i cd-spelarar.

Mye av musikken eg har lagt inn i Itunes, er ikkje min musikk. Eg eig ikkje cd-ane. Nokon har gjort det "usmakelege", og ikkje minst ulovlege. Nokon har nemmeleg delt musikken sin over internett.

Why?

Fordi det er billegare, enklare og tidsbesparande.
Eit eksempel.
Eg har lyst på den nye plata til Muse.
Då har eg tre alternativ.

1. Kjøpe plata på platekompaniet til 169 kr. (eller meir).
2. Kjøpe plata på Itunes store til 80 kr.
   
3. Laste ned ein torrent på nettet. Gratis.

Som regel blir det alternativ 3.
Eg veit det er uetisk. Og dersom eg ein dag faktisk blir musikar, og gir ut ein cd, kjem eg heilt sikkert til å kritisere alle som gjer det. Men tilbodet er der. Ein treng ikkje betale for musikk.
Eller filmar, for den saks skyld. Ein kan laste det ned gratis, og det er det dei fleste gjer.

Platebransjen i USA (og i Noreg), har gått sterk imot dette. Ein les stadig nyheiter om studentar og aleinemødre som har delt eit par låter på nettet, og som blir straffa med skyhøge bøter. Dei store fildelarane har sjølvsagt ressursar til å gjømme seg vekk.
To ting overraskar meg med dette. Det eine er at RIAA (Recording Industry Association of America) får lov til å leke politi. Dei får tilgang til informasjon som kun skal være tilgjengeleg for politiet. Og dei har til og med bukt politiet som nikkedukker i saker dei vil ha oppklart fort (ref. pirate bay i Sverige). Dersom det er ein lov mot fildeling, er det politiet, eller andre passande myndigheiter som må gripe inn. Ikkje anklagarane sjølv. Det blir det samme som om du skulle fått lov til å etterforske og arrestere personen som stal lommeboka dei sist lørdag.

For det andre.
Kva tid skal platebransjen, myndigheiter og artistar finne ut, at det ikkje er dei som bestemmer, men forbrukarane. Forbrukarane seier ganske godt ifrå om kva dei meiner om platebransje og artistar når dei lastar ned musikken gratis.
Og ein ting er ganske sikkert. Ingen lovendring og patetiske forsøk på å stanse dette vil fungere.

Michael Moore vart spurt på ein pressekonferanse om kva han synes om fildeling, i og med at hans nyaste film, Sicko, vart lagt ut før premieren. Han påpeikte noko som eg, og sikkert fleire med meg, ikkje har tenkt på. Fildeling har pågått så lenge det har vært media til stede.

Når eg var liten, eller midre om du vil, var eg ofte hos min nabo. Dei hadde mange VHSar.
Ikkje bare det, dei hadde parabol også, med staselege "cartoon network". Besøket endte som regel med at eg lånte med meg ein film. Etter eg hadde sett filmen, leverte eg den tilbake. Min nabo var då ein fildelar. Han hadde kjøpt filmen, lånt den til meg, og eg leverte den tilbake. Vel vitande om at eg aldri kom til å kjøpe filmen sjølv. Der tapte filmbransjen mine penger.

Javel, eg lånte den bare. Fildeling nå går jo ut på at du har filmen for alltid.
Greit. Eg ser feilen i argumentet mitt. Men nokon år seinare fekk eg masse brente cd-ar av den samme naboen, med musikk eg likte. Musikk eg ikkje kjøpte sjølv. Det er fildeling som me kjenner det i dag.

Problemet i dag er at det har kome litt utav hende. Fleire millionar nedlastingar i døgnet, gjer at platebransjen taper penger (gud forby), og artistane ikkje lenger kan tørke seg i brunauge med hundredollarsedlar. Eller, jo forresten. Det kan dei. Det virkelege problemet er at platebransjen ikkje har innsett at denne æraen er over.
Folk flest vil ikkje ut med masse pengar for studioplater utan sjel. Dei er ikkje verdt hundrevis av kroner. Dessuten finn fleire og fleire ut at den gamle vinylen har bedre lyd.
Cd-ar som me kjenner dei i dag er mest sannsynleg på veg ut. Og det skjer så fort platebransjen innser det.

For desto raskare dei innser det, desto raskare kan dei faktisk løyse fildelingsproblemet. Det finnes svært få løysingar for kjøp av musikk på nett. Ein har eit par som fungerer halvvegs. Og den beste løysinga til nå er Itunesstore.
Men ingenting er perfekt. Låtane er for dyre, og dei er DRM-beskytta.

Heldigvis har Apple gjort eit par steg her, og DRM er fjerna frå nokon spor, men dei er til gjengjeld endå dyrare. Dessuten finnes det måtar å komprimere musikken, sånn at den ikkje mistar kvaliteten. Dette er også noko som burde bli tatt i betraktning.

Ein vis mann sa ein gong "Me lev i ein digital verden, ikkje bli sittande analogt".
Eg er tildels enig. Ikkje alt det digitale er for det betre. Cd-ar vil alltid ha sine tilhengarar. Sjølv har eg ein heil haug med cd-ar, men dei ligg hjemme og samlar støv.
Desto raskare musikarar, artistar og produserar finn ut, at dei ikkje lagar musikk for pengar, men fordi dei har lyst. At dei lagar musikk for musikkens skyld, og at dei som faktisk vil høyre på musikken er viktige. Det beste eksempelet på dette er Radiohead.
Den nye plata deira vart lagt ut på nettet. Gratis. Dersom du ville betale noko, så bestemte du prisen heilt sjølv.
2 av 5 betalte. gjennomsnittsprisen var rett under 30 kroner.

Nå skal det nemnast, at cd-ane som heng på veggen min kun er brente cd-ar. Med untak av smurfehits 2, jabba-dabba-dance 4 og absolut music 198.

Julegaver alle sammen, sjølvsagt.

Hemmelighetens hemmelighet

Me lev alle i vår egen såpeserie.

Alle har hemmeligheter. Men ein hemmelighet blir ikkje ein hemmelighet særlig lenge.
Ein vis mann sa ein gong at ein hemmelighet er best bevart, dersom to personar deler den, og den eine er død.

Den onde sirkelen me alle lev i er ganske enkel, og alle kan kjenne seg igjen i modellen.
Nokon har ein hemmelighet, og fortel den til deg. Då er det ein hemmelighet. Så fortel du den samme greia til ein venn, ei veninne eller kjæreste, men då med streng beskjed om å ikkje fortelle det videre til nokon andre. Det gjør sjølvsagt personen du har fortalt det til, på samme måte som deg.

Ingen ting er sikkert lenger.
Why?
Forklaringen er vel alt det dritet om samfunnet vårt og at vi elsker sladder.
Not that I care.

Poenget mitt er, at me sitter alle på kvar si bunke med sannheter, eller usannheter om andre, og det er vel eit kjent faktum at fem fjær blir til elefantar. Og akkurat nå sitter eg på mange hemmeligheter. Små, store, livsendrane. Og det gjør sikkert du og. Og heilt sikkert alle du kjenner.

Husk på det, neste gong du bestemmer deg for å dele ein hemmelighet med nokon andre. Hevnen kan være at dine hemmeligheter kommer til overflaten.

And who wants that.

Javel, eg motstår ikkje fristelsen

Det har vore mykje snakk i media den siste tida, om dei sju dødssyndane. Kristne har reagert, annonsørar har reagert, humanetisk forbund har reagert. Eg innrømmer det gjerne, eg har meiningar om saken eg og.

The first things first:
Som eg vart minna på av ei god veninne av meg, så står ikkje dei sju dødssyndane i bibelen. Det heile er noko ein katolsk pave, ein eller annan gong fann ut var ein god idé for å holde kontroll på enkelte ting den katolske kyrkja ikkje er så veldig glad i.
I Noreg er me, om eg ikkje huskar feil, ikkje i den katolske kyrkja, og desse syndene "gjeld ikkje" for oss. Den kristne trua baserar seg på dei 10 bud, og i hovudsak det nye testamentet.

Og takk og lov for det. Ser ein nøye på kva dei sju dødssyndane eigentlig er, vil ein nok finne ut at ein begår dei kvar einaste dag. Kristen eller ei.
Eg trur, at programmet er meir ein kommentar til vårt "syndane" samfunn, enn det er kritikk til den kristne religionen. Eg veit iallefall at eg har kjenner meg kvalm når eg tenker på kor mange afrikanske barn eg "drep" kvar helg med mitt alkoholforbruk.

Joda, eg veit at heile den samanlikninga der var dårlig, men alikevel.

Så kvifor reagerar kristne i Noreg då? Er det uvitenheit? Gleden over å endelig få ein debatt på temaet?
Eg trur rett og slett det kristne samfunnet reagerar fordi dei nå er dritt lei av kritikk, drittslenging, og generelt det å bli latterliggjort. Kvart einaste tema ein kristen person meinar noko om blir kritisert og slått ned på.
Betyr det at eg støttar dei kristne synspunkta? Nei, dessverre. Eg synes tvert i mot det er sunt å kritisere, men det er forskjell på korstruktiv kritikk, og kommentarane som kjem i medias søkelys. Enkelte har starta å kalle kristne for nazistar. Det blir bare heilt, totalt feil.

Men tilbake til reaksjonane kristne har hatt. Dei har fordømt programmet, skrevet under på lister, fått feige annonsørar til å trekke seg, krevd programmet av lufta.
Ærlig talt. Å ta eit program av sendeplanen, fordi det er nokon som ikkje likar det er tåpelig, og ikkje minst eit merkelig argument. Eg likar ikkje "greys anatomy", men eg lagar ikkje bråk fordi eg ikkje vil av tvkanalen skal sende det. Eg har fjernkontroll, og den blir flittig brukt til å endre på valgt kanal, dersom noko kjem på tv, som eg ikkje likar. Fotball til dømes (uten at det har noko med saken og gjør).

Greit, fotball og dårlege tvseriar rakkar ikkje ned på mi tru og min religion. Men i all rettferd, det gjer ikkje Kristoffer Schau sitt program heller. Som eg har nemnt tidlegare, trur eg det er meir ein kritikk av deg som person, og Noreg som samfunn (utan og virke for pompøs og svulstig).

Avsluttningsvis er det lett å kritisere ei heil gruppe, og "greie alle over samme kam". Faktum er at det sikkert er kristne som liker programmet, kristne som ikkje bryr seg, og ateistar som foraktar heile konseptet.
Faktum er, at det einaste som er oppnådd med denne langtekkelige og useriøse debatten, er at dei sju dødssyndane har fått økte seertall og den kristne tro har blitt utsatt for meir useriøs diskusjon.

Det finnes trass alt meir brannfarlege tema og ta opp med kristne. Då gjerne den mest brennbare av alle; homofilidebatten. Eg orkar ikkje å skrive om det nå, men eg holder meg ikkje for god til å skrive om det ein annan gong.

And thats all folks.

Perspektiv på framtida

Eg har to levereglar.

Eigentleg stiller eg meg ambivalent til levereglar, for dei kan hindra deg i å gjere den ein vil.
Unntaka er desse to settningane:

• What ever makes you happy
• You only live once

Kvifor dei er på engelsk? Fordi det låter kulare då!

Det er eigentleg teite reglar (om ein i det heile kan kalle dei reglar). Dette er jo settningar eg bare kan leve etter som student. Og det einaste dei gjer, er å forlenge studenttida mi. Andre en meg som ser den onde sirkelen.
Poenget er, at dersom ein situasjon tilstøter meg, eller eit problem kjem opp, hjelper desse settningane meg med å ta besluttningar. Og eg trur ærlig talt dei hjelper meg.

Meg ja, ingen andre. Ein egoistisk haldning, om ikkje usunn egoistisk haldning. Men kvifor ikkje. Ingen kan nekte meg å være kynisk.

På grunn av desse grunne "levereglane", ser framtida mi dårlig ut. Ikkje bare på kort basis. Utdanninga mi er avhengig av at eg kjem inn på ei musikkutdanning, fordi "thats what makes me happy". Kjæresten min blir frustrert fordi eg nekter å planlegge meir en fram til lunsj, og helsa mi forfaller. Eg spis for lite frukt og grønt og drikk for mye cola. Dette fordi "eg lever bare ein gong". Og mens eg skriv dette, innser eg min idioti.

Greit. Eg har gitt opp colaen, og drikk kun appelsinjuice fra Rema 1000 for 6 kr. literen.
Eg spiser kanskje ikkje så mye sunnere, men eg er slutta å hive fettet fra panna i sausen. Trening er det heller dårlig med.
Angåande framtid, kan eg kanskje strekke meg til å få orden på livet, once and for all. Så lenge det ikkje innebærer planlegging av graviditet, huskjøp og giftemål, kan eg planlegge meir en før.

Men ein plass går som sagt grensa.
Derfor blogging.
Denne patetiske påtrengselen av mitt privatliv og tankar.
Men igjen; "what ever makes you happy".

Eg er iallefall ikkje så patetisk som dei som heile tida maser om at blogging er for "komers" og "hypa". "Alle gjør det, derfor vil ikkje eg gjør det". Nag nag nag.
Føkk deg!

And thats all folks.